افسونگر بم: مجموعه عکس و تصاویر از داریوش رفیعی

گزیده‌ای از زندگی‌نامه و تصاویر خواننده محبوب موسیقی سنتی ایران

26 دی 1400

عکس داریوش رفیعی افسونگر بم بهار غلامحسینی الهه تصاویر خواننده قدیمی

عکس و تصاویر داریوش رفیعی خواننده محبوب دهه ۳۰ موسیقی سنتی ایران که با نام افسونگر بم شناخته می‌شود.

باغشهر: داریوش رفیعی که داستان‌های عاشقانه‌اش هنوز که هنوز است پر از افسانه و شور به نظر می‌آید، زندگی پرهیاهو و عجیبی داشت و البته مرگ غم‌انگیزی.

داریوش گرچه عمر کوتاهی داشت و در ۳۱ سالگی درگذشت، اما زندگی‌اش سراسر شور و شوق بود و در مردم‌دوستی و مهربانی معروف بود. بی‌جهت نیست که او را افسونگر بم می‌خوانند.

افسونگر بم که بود؟

داریوش رفیعی چهارم دی‌ماه ۱۳۰۶ در بم به‌دنیا آمد.

عکس جوانی داریوش رفیعی افسونگر بم تصاویر خواننده قدیمی — عکس داریوش رفیعی در نوجوانی

پدر او لطفعلی رفیعی از سیاسیون برجسته وقت و نماینده مردم بم در دوره چهاردهم مجلس شورای ملی ایران بود‌؛ هم‌دوره با دکتر مصدق.

عکس لطفعلی خان رفیعی پدر داریوش خواننده موسیقی نماینده بم مجلس شورای ملی سایت باغشهر — عکس داریوش‌رفیعی در کنار پدر خود لطفعی خان نماینده مردم بم در مجلس شورای ملی

داریوش ۱۶ ساله بود که همراه با خانواده و به‌ اقتضای شغل پدر، ساکن تهران شد‌.

او برخلاف پدرش علاقه‌ای به سیاست نداشت؛ ورزشکار رشته بوکس بود به خوانندگی نیز علاقه داشت.

داریوش رفیعی سال ۱۳۲۷ و در سن ۲۱ سالگی توسط جواد بدیع‌زاده؛ خواننده و آهنگساز مطرح آن زمان، به رادیو معرفی شد و پس از دو سال اجرا، مورد توجه مردم قرار گرفت.

داریوش با هنرمندانی همچون مصطفی گرگین‌زاده، پرویز یاحقی، پرویز خطیبی، مجید وفادار، اسماعیل نواب‌صفا و بیژن ترقی آشنایی و رفاقت داشت.

پرویز خطیبی روزنامه‌نگار و شاعر معاصر ایران؛ که نوه‌‌ی دختری میرزا رضای کرمانی‌ست، در کتاب “خاطراتی از هنرمندان” ، خصوصیات اخلاقی افسونگر بم را چنین شرح داده است: «داریوش از معدود خوانندگانی بود که هرگز به خاطر پول به مجالس نمی‌رفت. خودش جوانی ثروتمند بود و در دست‌و‌دلبازی و مردم‌دوستی شهرت داشت.»

آثار معروف داریوش رفیعی

آهنگ‌های گلنار، زهره، شب انتظار، به‌سوی‌تو و شمع شبانه؛ از جمله معروف‌ترین آثار داریوش رفیعی هستند که باعث محبوبیت او شدند.

وی همچنین ۴ اثر به نام‌های یار نازنین، بیم‌وامید، یار سیه‌چشم و ملکه‌ی‌گلها؛ با همکاری “بهار غلامحسینی” معروف به الهه ضبط کرد که مورد استقبال نیز قرار گرفت

داریوش‌رفیعی روز دوم بهمن‌ماه ۱۳۳۷ به‌علت تزریق اشتباهی آمپول آلوده به کزاز، و درحالی که تنها ۳۱ سال داشت درگذشت.

مرگ غم‌انگیز داریوش؛ مردم و روزنامه‌ها را متاثر کرد و پیکر او با حضور طرفدارانش در “آرامستان ظهیرالدوله” نزدیک به مزار ملک‌شعرای بهار و ایرج‌میرزا، به خاک‌سپرده شد.

“اسماعیل نواب‌صفا” در کتاب خاطرات هنری خود بانام “قصه شمع” نوشته است: “داریوش پر از شوق و شور جوانی بود. قامتی رسا و متناسب داشت. چهره‌‏اش مصداق “سبزه کشمیر” بود. با لهجه غلیظ و شیرین بمی سخن می‏گفت و صداقت و پاکی در کلامش تبلور داشت. مردم او را دوست داشتند و داریوش نیز مردم‌دار و مهربان بود.”